Hij zat aan de bar van een bruin kroegje in een drukke straat. Verzopen en blind, zo ver als de toestand het hem bood. Hij staarde naar de wankelende mensen die een poging tot dansen deden in het midden van de dansvloer. De vrouwen hielden een wijntje in hun hand, de mannen een glas met bier, enkelen een flesje. Zij probeerde met onbehoedzame pogingen om de vrouwen te dralen en ze af en toe aan te raken met magere schuurbewegingen. Het was laat, maar desondanks verschool de zon zich nog steeds aan de andere kant van de aarde.
Hij wenkte de barman die glazen aan het spoelen was en stak zijn hand op om aan te geven dat hij nog een dubbele wodka wilde. De barman, die net geen jongen meer was, twijfelde een seconde, maar vulde toen het glas opnieuw. Waarschijnlijk zou dit de laatste worden. Het waren er al te veel geweest vanavond, dat wist de barman, aangezien hij ze allemaal ingeschonken had.
De man dacht na over zijn toekomst en over zijn verleden. Ooit wilde hij tandarts worden. Hij had altijd al een onbereikbare liefde voor tanden gehad. Hij herinnerde zich een verjaardag van zijn tante die hij bezocht toen hij tien jaar was. Hij was alle gasten bij langs gegaan om het gebit te bekijken. Sommige hadden gegeneerd gedaan alsof ze met iets anders bezig waren of nog iets moesten doen, anderen hadden zich achteloos toegegeven aan het spelletje waar het jongetje eigenlijk te oud voor was om het te spelen. Op de middelbare school staarde hij soms tijdens de lessen zo lang naar de gebitten van klasgenoten, dat de meisjes dachten dat hij op iedereen verliefd was en hem als raar beschouwden. Toen hij achttien was en besefte dat zijn tandenliefde zijn jeugd had verpest en een rare jongen van hem had gemaakt, zwoor hij zijn lievelingsberoep af en koos er voor om rechten te studeren. Hij wilde ooit tandarts worden en was nu een halve advocaat, want hij had de studie niet langer dan twee jaar volgehouden. Niemand wilde een halve advocaat op zijn kantoor, want men wilde immers ook geen halve mensen. Die produceren lang niet zo intensief.
De beat van de muziek in de kroeg veranderde van ritme en het leek alsof deze werd ingezet om de mensen uit te putten voordat ze naar huis gingen. Er kwam een vrouw naast de man zitten. Ze had lang blond haar en droeg een rood rokje. Het leek alsof ze op geld uit was, maar hij had niks.
Hij nam zich elke avond voor, tijdens de heldere momenten aan de bar, om er iets van te maken. Hij wilde een vrouw en kinderen, maar eerst of tegelijk zijn dromen nastreven. Waar was hij goed in, wat wilde hij. Dat was elke dag de vraag en elke nacht ging hij er over na denken, tot de nacht voorbij was en er een dag aanbrak die de vraag opnieuw stelde. Als hij geld zou hebben, zou hij tandarts worden of piloot. Hij zou het leuk vinden om als piloot naar arme dorpjes in Afrika te vliegen om daar vervolgens de gebitten van de kinderen te bestuderen. Tanden hebben een structuur die altijd weer anders is. De geheimzinnige lijnen die een mond versieren waren onmiskenbaar in het leven. Iedereen keek er elke dag naar. Hij moest een vrouw zoeken met een perfect gebit, dan zou hij tandarts worden. En als zij hem dan zou vragen wat hij deed, dan zou hij zeggen dat hij tandarts was. Maar hij kon geen tandarts meer worden. De jaren waren voorbij gegaan, zonder dat hij ook maar een moment achter zich kon kijken. Het was voorbij gevlogen als een vogel op winterkoers.
Zijn glas was leeg, de wodka was verspeeld. Hij staarde naar de barman, maar wist dat zijn glas niet opnieuw gevuld zou worden. Hij nam niet eens de moeite om zijn hand in de lucht te steken. De vrouw met blond haar zat nog steeds naast hem en trok haar rechter been over haar linker. Haar vingers speelden met het glas dat ze vast hield. Hij bestudeerde haar tanden die lichtjes tussen haar lippen zichtbaar waren. Ze waren wit en rond, precies zoals hij ze het liefst zag. Misschien moest hij deze vrouw meenemen naar zijn huis. Hij moest dan met haar gaan trouwen en kinderen krijgen met perfecte gebitten. Hij zou dan voor de gemeente gaan werken en een groot huis kopen. Met een tuin het liefst. Dan kon hij tandarts worden en een praktijk aan huis beginnen. Hij wist wat hij moest doen, alle nachten hiervoor hadden hem tegen gehouden, maar nu wist hij het.
De muziek stopte en de dansende mensen dronken hun laatste slokken drank uit hun glas. De man draaide zich naar de vrouw toe en sprak een paar woorden.
De kroeg was bijna leeg en het licht ging aan. De velle TL-lichten weerkaatsten hun vermoeide gezichten. De barman pakte de lege glazen van de bar en vroeg ze te vertrekken. Buiten was het licht. De man stond daar naast een vrouw met blond haar en dacht aan zijn toekomst. Hij was op reis en zijn reis was zojuist begonnen.
