Voor het eerst sinds lange tijd was het niet moeilijk om vroeg op te staan. Ik ging Lara weer zien. Ze was 230,5 kilometer van me verwijderd. Lara was mijn eindbestemming van de dag. Ik had drie afspraken gepland, die precies op de route naar Lara plaatsvonden. Na elke afspraak legde ik weer een stuk af, dat me dichter bij haar bracht. Na de derde afspraak was ik in Groningen. Ik moest nog de halve stad door voordat ik bij haar was en besloot dat te gaan lopen. Dat was sneller, dacht ik. Eindelijk kwam het huis in zicht. Ik dacht aan hoe er op Lara’s gezicht een lichte glimlach zou verschijnen wanneer ik haar kamer binnen zou stappen.
“Joehoe,” zei ik toen ik de voordeur met mijn eigen sleutel opende, om aan te geven dat ik er was. Ik liep rechtstreeks door naar Lara’s slaapkamer, die zich op de begane grond bevindt. Toen ik in de deuropening stond, keken twee grote glinsterende ogen me aan. Lara zat in haar rolstoel voor haar televisie, waarop haar favoriete muziekvideo werd afgespeeld. De lichte glimlach die ik al in mijn gedachten had gezien verscheen op mijn zusjes gezicht. Op televisie was haar grote held in beeld, maar dat zag ze niet. Het bleef niet bij een lichte glimlach. Haar lach werd groter en groter, tot ze hardop begon te lachen. Lara kreeg de slappe lach, waar geen einde aan kwam. Als voorwerpen konden lachen, dan deden zij dat op dat moment. Als planten blij konden zijn, dan waren ze dat nu. Als ik spreek over positieve energie, dan waande de energie zich door de kieren van het huis naar buiten en was de hele stad ermee vervuld.
Stel je voor dat je op bezoek gaat bij je zus of bij een vriendin en die persoon begint heel hard te lachen als je binnenkomt, om aan te geven dat ze blij is dat je er bent. Zou je dat normaal vinden? Het is aannemelijker dat die persoon zegt: “wat leuk dat je er bent.” Wij geven vaak met woorden aan wat we ergens van vinden, in grote of in bescheiden mate. Lara kan niet praten, maar ook al kon ze dat wel, dan nog zou ze me op deze manier verwelkomen. Lara houdt zich niet in, ze schaamt zich niet om haar zus duidelijk te maken hoe blij ze is. Lara is zichzelf. Lara is haar lach en de lach is Lara. Duidelijk maken hoe blij ze is, gaat bij Lara verder dan dat elk ander mens ooit zou kunnen.
Ik leer elke keer van mijn kleine tijdloze zusje. Zij staat niet voor een groep mensen om te vertellen hoe je moet leven. Zij is het leven. Miljoenen mensen in de wereld betalen geld om een één of andere goeroe te horen vertellen wat nou zo belangrijk is in het leven. Wijze woorden gaan van tijdlijn naar tijdlijn op Facebook. Mensen denken jarenlang na over wat het antwoord is naar geluk. Maar mijn antwoord ligt in Groningen. In een roze slaapkamer met de coolste gehandicaptenapparatuur. Het enige wat ik hoef te doen om het antwoord te verkrijgen, is die slaapkamer binnenstappen.
11 comments to “Lara’s lach”
Iris Yaël de Vroome - 16 mei 2013
Prachtig Lot! 🙂 Krijg er kippenvel van, zo lief. Liefs, Iris.
Cobi Ziaja-Broeders - 16 mei 2013
Wat een wonderschoon verhaal, zo puur.
Saskia Attema - 16 mei 2013
Ja, hier ook kippenvel. Dank voor je mooie verhaal.
Flint - 16 mei 2013
Blijf schrijven vanuit je hart. Je voelt de goede energie gewoon tussen het lezen door.
Margriet - 16 mei 2013
Wat een mooi stukje Lotte. Ik zie Lara af en toe en ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Ik kwam af en toe in Ermelo Loozenoord en woonde daar een kerstviering bij. Daar werd het kerstverhaal gespeeld door verstandelijk beperkte mensen maar ik heb het nooit echter en mooier gezien. Het ontroerde mij altijd weer omdat het zo puur echt echt was. Daar kon voor mij niets meer tegenop.
monique - 23 mei 2013
Wat een prachtig verhaal! Ik heb een gehandicapt schoonzusje. Zij praat wel maar zij is net als je zusje zo’n geweldige schat. als ik bij haar ben geweest schijnt de zon weer!Echt! Echt geweldig. alleen jammer dat ze zo ver weg woont voor je…
Dinie Hindriks - 23 mei 2013
In één woord: Schitterend!!
wil de groot - 23 mei 2013
Fantastisch weergegeven,iedere zondag zijn wij op visite bij onze zoon,en dat plezier van hem als hij ons ziet,hij weet ook precies wat mama altijd voor hem doet,terwijl meneertje het best kan.Maar toe maar daar doen wij niet streng mee.
Het is zo simpel,iedereen die ontevreden is of wat dan ook? Bezoek maar eens 1 van onze bewoners.
groetjes Wil.
Fenna - 14 maart 2014
1 woord: FANTASTISCH!!!
Twan - 14 maart 2014
Dank. Fijn dat je dit deelt, jij leert van Lara, ik leer van jou.
Theo Che Vroomans - 20 april 2015
mooi zo mooi als ik je uit je postings ken