De zon scheen fel. En dat terwijl de regen in de afgelopen weken het alleenrecht had gehad. Ik fietste zwaarbepakt richting het centrum. Het glas moest naar de glasbak, het karton naar de papierbak en het pak van mijn hardwerkende meneer naar de stomerij. Terwijl ik, met aan m’n ene schouder een bungelende tas en om mijn andere arm een jas –die ik tegen beter weten in had meegenomen- bezig was met oversteken, kwam er een megavrachtwagen de hoek om. Onhandig begon ik met remmen, met als doel op het tussenstukje van de weg, vlak voor de haaientanden, tot stilstand te komen. Maar de vrachtwagen remde ook en achter het megaraam, dat zich meters van de grond bevond, zag ik een arm wild heen en weer zwaaien. Ik mocht voor. Zo onhandig als ik was begonnen met remmen, trapte ik nu extra hard op de trappers, terwijl ik, met een nog meer bungelde tas aan mijn schouder, wild een dankbaar zwaaigebaar omhoog maakte.
Stel nou dat er omgekeerde boetes bestonden. Dat iedereen die iets goeds doet, het geld krijgt van de mensen die moeten betalen als ze iets stouts doen
Ik word altijd erg enthousiast van mensen die de verkeersregels aan hun laars lappen, omdat ze zien dat hun medemens op dat moment wel een extra voordeeltje kan gebruiken. Op zulke momenten heb ik zin om de betreffende bestuurder tot stilstand te brengen, diegene zijn auto (of vrachtwagen) uit te trekken, confetti in de lucht te gooien en die persoon feestelijk de hand te schudden. Als blijk van dank, zeg maar.
Met dat beeld in mijn hoofd keek ik de vrachtwagen na. En ik dacht aan al die lieve mensen die medemensen altijd voordeeltjes geven. Niet alleen automobilisten die zwaarbepakte fietsers voorlaten. Ook een man die uit zichzelf een vrouw met een kinderwagen de trein helpt uitstappen, een jonge jongen die een oude vrouw helpt met haar boodschappen. Iemand die op straat even naar iemand anders glimlacht: gewoon zomaar. Al die mensen die even iets liefs doen, zonder dat ze weten dat ze iets liefs doen.
En terwijl ik luisterde naar het rinkelende geluid van de in de glasbak vallende glazen flessen, bedacht ik een superplan.
Stel nou dat er omgekeerde boetes bestonden. Dat iedereen die iets goeds doet, het geld krijgt van de mensen die moeten betalen als ze iets stouts doen.
Dat zou pas leuk zijn!
